“Vertel me een feit en ik leer. Vertel me een waarheid en ik zal geloven.
Maar vertel je me een verhaal, dan zal het voor altijd in mijn hart leven.”
Indiaans gezegde

Twee kikkers in de melk

Dit is het verhaal over twee kikkers. De ene kikker was dik en de andere was dun. Op een dag, toen ze eten zochten, sprongen ze per ongeluk in een kuip met melk. Ze konden er niet uit, omdat de zijkanten van de kuip te glad waren en dus zwommen ze rond in de melk.

De dikke kikker zei tegen de dunne kikker: “Broer kikker, het heeft geen zin om maar rond te blijven trappelen. We gaan verdrinken. We kunnen het net zo goed opgeven.” De dunne kikker antwoordde: “Hou vol broer, blijf trappelen. Iemand zal ons eruit halen.” En ze trappelden urenlang.

Na een tijd zei de dikke kikker: “Broer kikker, het heeft geen zin. Ik ben heel erg moe. Ik stop met trappelen en verdrink. Het is zondag en niemand werkt. We zijn verloren. Er is geen enkele manier om hier uit te komen.” Maar de dunne kikker zei: “Ga door, blijf proberen, blijf trappelen. Er zal iets gebeuren, blijf trappelen.” Er verstreken weer een paar uur.
De dikke kikker zei: “Ik kan niet meer. Wat we doen helpt niet, we gaan toch verdrinken. Wat heeft het voor zin?” En de dikke kikker stopte. Hij gaf op. En hij verdronk in de melk. Maar de dunne kikker ging door met trappelen.

Tien minuten later voelde de dunne kikker iets stevigs onder zijn voeten. Hij had de melk tot boter gekarnd en hij sprong uit de kuip.

~~~~~~~~~~~~

De waarheidszoeker

Na jaren van zoeken, kreeg de zoeker de opdracht om naar een grot te gaan waar hij een bron zou vinden. “Vraag de bron wat waarheid is”, was het advies, “en de bron zal het je tonen”. Toen hij de bron had gevonden, stelde de zoeker deze zeer fundamentele vraag. En uit de diepte kwam het antwoord: “Ga naar het kruispunt in het dorp, daar zal je vinden wat je zoekt.”

Vol hoop en verwachting rende de man naar het kruispunt en vond daar slechts drie nogal oninteressante winkeltjes. Eén winkel verkocht stukjes metaal, een ander winkeltje verkocht hout en in de derde winkel werden dunne metalen draden verkocht. Niets en niemand scheen daar iets van doen te hebben met het onthullen van waarheid.

Teleurgesteld keerde de zoeker terug naar de bron om een verklaring te vragen, maar het enige wat hij te horen kreeg was: “Je zal dit in de toekomst begrijpen.” Toen de man protesteerde, waren de echo's van zijn eigen geschreeuw het enige wat hij terug kreeg. Kwaad omdat hij voor gek was gezet – zo dacht hij daar indertijd over – ging de zoeker verder op zijn tocht op zoek naar waarheid.

Terwijl de jaren verstreken, vervaagde de herinnering aan zijn ervaring bij de bron. Tot hij op een nacht in het maanlicht wandelde en het geluid van sitarmuziek zijn aandacht trok. Het was prachtige muziek die werd gespeeld met groots meesterschap en inspiratie. Diep geraakt voelde de waarheidszoeker zich aangetrokken tot de speler. Hij keek naar de vingers die dansten over de snaren. Hij werd zich bewust van de sitar zelf. En plotsklaps barstte hij los in uitroepen van vreugdevolle herkenning: de sitar was gemaakt van metalen draden, stukjes metaal en hout, net zoals hij deze eens had gezien in de drie winkeltjes en toen had gedacht dat dit geen speciale betekenis had. Uiteindelijk begreep hij de boodschap van de bron: we hebben alles wat we nodig hebben al gekregen. Het is onze taak om het samen te brengen en het op een passende manier te gebruiken. Niets is betekenisvol als we alleen maar losse delen zien. Maar zodra de losse delen bijeenkomen ontstaat er een nieuwe eenheid, waarvan we de aard niet hadden kunnen voorzien wanneer we de voorwerpen alleen als losse delen hadden beschouwd.

~~~~~~~~~~~~