Ik ontmoette ShantiMayi bij toeval in de zomer van 1995 in Nederland. Er was meteen een grote, directe herkenning. Ik was niet op zoek naar een Meester, maar zonder een zweem van twijfel had ik mijn Meester herkend! In verwondering kon ik niet wachten om haar weer te ontmoeten en nadat ik uitgevonden had waar dat zou kunnen zijn, boekte ik meteen een ticket naar India. Ze zou naar haar Meester Maharajji gaan die in een ashram woonde in Laxmanjuhla, dicht bij Rishikesh in India. Met een kloppend hart telde ik de dagen .... maar iets anders zette mijn leven eerst op z'n kop. Dat was de plotselinge dood van mijn moeder.

Onafgemaakte circel
Mijn moeder stierf in de herfst na een zeer problematisch leven, waarin ze meerdere malen een zelfmoordpoging deed. Niet makkelijk voor haar, maar zeker ook niet makkelijk voor degenen die haar liefhadden en met haar leefden. Dit keer was ze erin 'geslaagd' om zich van het leven te beroven en ze had het met verbazingwekkende precisie voorbereid, zonder een briefje achter te laten. Eerlijk gezegd bleef ik in eerste instantie achter met een dubbel gevoel. Ik herinner me dat de eerste gedachte die in me opkwam, was: "Oh, eindelijk." Ik voelde me zelfs opgelucht. Dit werd onmiddellijk opgevolgd door een diepe shock van de realisatie dat de cirkel niet rond was. Mijn intense gebed voor diepe, vredige geestelijke genezing voor haar in dit leven, verdampte. Mijn grondige wens dat we eens in elkaars ogen zouden kijken en alleen LIEFDE zouden zien, onpersoonlijke en grootse liefde, viel in duigen. Ik voelde me zo intens verdrietig om de hele geschiedenis. Ik had mijn moeder zeer liefgehad en was nooit in staat geweest om dat naar haar uit te drukken op een manier die haar leek te bereiken. Maar het leven vroeg om actie en niet om in verdriet te blijven hangen. Plotseling was er veel dat geregeld, uitgezocht en afgesloten moest worden voor het vertrek naar India om ShantiMayi te gaan zien.

De moeder
De eerste satsang was in Haar tuin. ShantiMayi zat onder een majestueuze boom: De Moeder van Vrede. Dat is de betekenis van haar naam. Haar woorden vloeiden ineen met het geluid van de Ganges op de achtergrond. Ik voelde me omarmd door 'De Moeder' zonder dat dat van een bepaalde richting kwam. Ik realiseerde me tot op het bot dat de intelligentie van het leven voorbij gaat aan alle logica en ik was bedwelmd door de ervaring. Mijn hele leven had ik verlangd naar 'Een Moeder' en nu, nadat ik mijn moeder ogenschijnlijk verloren had, vond ik Haar... ongrijpbaar, allesomvattend en in volle glorie. Mijn hart stroomde buiten zijn oevers. Ik huilde... de tranen kwamen en waren niet te stoppen. Tegelijkertijd ervaarde ik een grote, compacte pijn in mijn hart die niet leek te verdwijnen. Ik vroeg om een afspraak met ShantiMayi.

Offer
ShantiMayi luisterde met groot geduld naar wat ik had te zeggen, alsof de tijd er niet toe deed. Ze luisterde zonder te evalueren, te onderbreken of te interpreteren. Ze luisterde alleen. Ik werd voor de eerste keer in mijn leven gehoord... een zeer zeldzame ervaring. Het voelde alsof er een last van mijn schouders viel. Toen hoorde ik haar zeggen: "Nu kan je iets nemen wat werkelijk dierbaar voor je is en geef het aan de Ganges." Ik dacht onmiddellijk aan een hanger die al lange tijd om mijn nek hing en die veel voor me betekende. Ik had hem als mijn trouwe metgezel beschouwd en hij had me moed gegeven als een amulet in tijden dat ik dat het meest nodig had.
Nee, ik zou hem niet offeren! Ik kon gemakkelijk iets anders vinden, dacht ik. Niemand zou het ooit te weten komen! Ik boog voor ShantiMayi en verliet de kamer. Onmiddellijk ervaarde ik dat de hanger een 'vreemd voorwerp' leek te zijn. Hij voelde leeg en neutraal en tegelijkertijd brandde hij op mijn borst. Ik nam hem van mijn nek en ging naar de rivier... met een simpel gebaar was hij verdwenen. Ik ervoer meteen een grote zuivering.
In tijdloze vrede stroomde de Ganges verder, de eeuwigheid in…
Ik zat een tijdje aan de oever en keek alleen maar naar de stroom die voorbij ging...

Zo simpel
Ik realiseerde me de diepzinnigheid van het schijnbaar simpele verzoek van mijn Goeroe, dat tegelijkertijd zo veelomvattend en wijs was: ‘te offeren wat je het liefste is'.
Ik was diep ontroerd door de eenvoud van de boodschap: 'Niets om aan vast te houden, zelfs niet aan wat je het dierbaarste is.'

Onthechting is de snelste Weg naar Vrijheid… hoe overdadig en vol-ledig is de beloning!

Jivanjili

Leela gepubliceerd in het boek: Shri Hans Raj Maharajji AndThe Dawn of a New Consciousness