Waarom reizen we van over de hele wereld naar India, Rishikesh, Laxmanjhula?
Waarom voelen we ons allemaal tot deze plek aangetrokken?
Slechts ÉÉN reden, ons hart roept ons buiten ons verstand om, om samen te komen in Satsang met ShantiMayi.

Satsang: Een samenkomst van mensen die toegewijd zijn aan zelfrealisatie.

ShantiMayi zit onder een majestueuze boom, gekleed in witte zijde.
Ze straalt Totaliteit uit in ieder gebaar, woord, lach, blik en stilte.
Wij, de Sangha, zitten vóór Haar in haar tuin op een cirkel van wit-zilver sprankelend zand.
We zingen zachtjes een mantra.
Het geluid van de eindeloze stroom van Ganga (de Ganges) achter ons versmelt met onze stemmen.
Ik hoor ShantiMayi zeggen: "Wanneer je er klaar voor bent, kunnen we de Satsang beginnen."
We worden uitgenodigd om vragen te stellen, om de Vraag (Quest) die van binnen brandt aan haar voeten te leggen. En we doen het met ernst!
Met grote compassie, onvoorwaardelijke liefde en geduld geeft Zij antwoord.
Soms met een woord, soms met een uitgebreide lezing, soms met een lied, altijd verwijzend naar de bron, het licht, in onszelf.
Het is alsof we allemaal besloten hebben om in deze Satsang ernstig te blijven; spiritualiteit is ten slotte een serieuze zaak.
"Volgende vraag?"
En dan, opeens, barst Zij in bevrijdend lachen uit en zegt:
"Er valt werkelijk niets te doen, we kunnen net zo goed een olifant gaan knuffelen."

De volgende dag springen we allemaal in taxi's. Een stoet van 'witte Ambassadors'*, vol discipelen die allemaal een tas gevuld met fruit en wortelen bij zich hebben.
We zijn op weg naar Dehradun, de verblijfplaats van Arundatti, de olifant. Daar is ze, met één voet aan een boom geketend, dezelfde totaliteit uitstralend als onze Goeroe. ShantiMayi loopt naar de olifant met de lichtheid van een kind. De Sangha volgt.
De eerste banaan wordt door ShantiMayi aangeboden, een gepelde banaan: Prasad**.
De Goeroe verdwijnt in Haar offerande; de olifant ontvangt met waardigheid. Zo simpel.
We voeren Arundatti één voor één met diepe eerbied. Ieders hart smelt.
Het schouwspel eindigt doordat Arundatti haar gaven op de grond gooit en erop stampt.
Ze heeft genoeg, geen compromis.
Haar verzorger maakt de ketting los. Ze is vrij om met ons te spelen! Met een volle maag voelt ze niet de behoefte om rond te rennen. ShantiMayi verleidt haar tot spel door voor haar uit te gaan rennen. Arundatti begrijpt het en de twee gaan nu samen op een drafje.
Oh, het hart kan niet anders dan openbarsten in vreugde, meezingen en meedansen.
Aan het einde van het terrein stopt Arundatti plotseling, genoeg is genoeg, geen compromis. ShantiMayi streelt de olifant over haar hele lichaam, 120 handen volgen.
De ruwe huid, gedeeltelijk bedekt met lang, zacht haar, voelt heel dun en gevoelig.
In stilte masseren we een olifant. Wie masseert wie?
Hier staat ze, deze enorme olifant, langzaam sluit ze haar ogen.
Zachtjes wiegt ze haar lichaam in deze overdadige en tedere aanraking.
We lijken allemaal te verdwijnen, op te lossen in dit moment.
Geen vraag, geen zoeken, geen ernst of niet-ernst.
Er wordt alleen een zacht geluid van de wind door de bomen gehoord....
Na afloop wordt Arundatti teruggebracht door de verzorger.
ShantiMayi stapt stilletjes weer in Haar taxi.

We wuiven totdat we Haar niet meer kunnen zien.

De Satsang is voorbij...

* 'Ambassador' is de naam van de populairste Indiase auto.
** Prasad betekent letterlijk: Offergave in Gratie.